Wzgórze zamkowe- dom Karola Goduli Ruda Śląska

Witam

Tym razem moją  przygodę z przeszłością rozpocząłem jadąc ulicą Szczęść Boże do skrzyżowania z ulicą Bujoczka w Rudzie Śląskiej. Gdzie na terenie tego miasta znajduje się zamek, a raczej już jego ruiny, który należał do rodziny Ballestremów oraz dom Karola Goduli. 

Zamek został zbudowany prawdopodobnie pod koniec XIV w, przez ród Rudzkich, którzy są wzmiankowani w 1401 roku jako właściciele zamku w Rudzie. Zamek był także wzmiankowany w 1497 roku. Od roku 1543 obiekt przypuszczalnie należał do Jana Gierałtowskiego. W pierwszej połowie XVII w. podczas wojny trzydziestoletniej obiekt został zniszczony. Wzmianka z dokumentu z 1665 roku opisuje, że budowla jest już podupadła. W następnych latach zamek zaczęto powoli odbudowywać, przekształcając go na niewielki pałac dla rodziny Ballestremów. Według legendy dwór ten od zawsze był tajemniczą budowlą w Rudzie Śląskiej, stąd wśród mieszkańców pojawiła się legenda o tym, że zamek wcześniej należał do zakony Templariuszy. W 1754 roku czynna już była w tym obiekcie kaplica. Pałac został przebudowany w XIX w, w stylu neogotyckim i w tym stanie dotrwał do II wojny światowej . W 1945 roku został spalony przez żołnierzy Armii Czerwonej, a następnie opuszczony i nieremontowany całkowicie popadł w ruinę. Do dziś zachowały się tylko kamienne fragmenty murów o grubości do 3 metrów wskazujące na średniowieczną metrykę tego obiektu, jednak do tej pory nie przeprowadzano żadnych badań archeologicznych dotyczących tego założenia.

Pozostając nadal w okolicy ruin domu Karola Goduli, niedaleko schroniska napotykamy kapliczkę. Stoi ona w miejscu szczególnym, bardzo szczególnym. Już na pierwszy rzut oka widać, że wybudowano ją na niewielkim kopcu. Ów kopiec jest pozostałością zbiorowej mogiły osób zmarłych wskutek epidemii cholery, która nawiedziła Śląsk w XIX wieku. Wg źródeł zaraza dotarła na Śląsk z powodu wybuchu powstania listopadowego w Królestwie Polskim. Tłumiąca powstanie armia carska przyniosła cholerę z wcześniejszych walk prowadzonych z Turcją (1828 – 1829), do której choroba dotarła z Indii. 

 

Choroba długo drzemała na ziemiach Górnego Śląska, niemożliwa do ostatecznego wytępienia. Poważniejsze wybuchy epidemii odnotowano w latach 1830-31, 1835, oraz 1847-48. Następstwem epidemii było powstawanie masowych grobów oraz cmentarzy cholerycznych, których na ziemiach polskich było wiele. Zwykle były to miejsca odludne, ulokowane z dala od wsi i miast. Często w miejscach takich mogił stawiano krzyże i kapliczki..

Kapliczka znajdująca się przy ulicy Bujoczka powstała w miejscu, innej, dużo starszej. W tej okolicy znajduje się jeszcze jeden obiekt upamiętniający ofiary straszliwej epidemii (cholera/dur brzuszny?). Jest nim krzyż znajdujący się nieopodal ruin Domu Karola Goduli. Widnieje na nim tabliczka z datą 1848 (wspomniany wyżej, trzeci poważny wybuch epidemii).

Read more: http://rudaslaska.com.pl/i,cmentarze-choleryczne-w-rudzie-slaskiej,100,957291.html#ixzz3U3wLVJEC

Wikipedia.

Wykonane zdjęcia są mojego autorstwa. Nie zezwalam na ich publikowanie bez wcześniejszej zgody.